سیمین دانشور

سیمین دانشور را رمان‌نویس دوره چهارم ادبیات معاصر یعنی سال‌های ۱۳۴۰تا۱۳۵۰ می‌شناسند. در این دوره بود که قلمرو‌های گوناگون ادبی کشف و دستاورد‌های فنی ادبی به‌کار گرفته شد، رمان‌نویسی و نقد ادبی پیشرفت کرد، شعر نو روی کار آمد و ادبیات کودکان گسترش یافت. رساله غرب‌زدگی آل‌احمد نیز در اوایل همین دهه به جامعه ادبی تقدیم شد و هدفش هشدار درباره پیامد‌های غرب‌زدگی و تمایل به شناخت ریشه‌های بومی و مردمی بود.


هم دوره ای ها

غلام‌حسین ساعدی، جمال میرصادقی، جلال آل‌احمد، محمود دولت‌آبادی، احمد محمود، نادر ابراهیمی، ابراهیم گلستان، بهرام صادقی، ناصر ایرانی، هوشنگ گلشیری و مهشید امیرشاهی و... از داستان‌نویسان و علی نصیریان، بهرام بیضایی، بهمن فرسی، اکبر رادی، اسماعیل خلج و... از نمایشنامه‌نویسان هم‌دوره سیمین بودند.


اولین زن داستان نویس ایرانی

او نخستین زن ایرانیِ گام‌نهاده در داستان‌نویسیِ کوتاه است که اولین مجموعه خود را با نام آتش خاموش در سال۱۳۲۷خورشیدی به‌چاپ رساند.

مدارج تحصیلی

دانشور در سال۱۳۲۸ مدرک دکترای ادبیات فارسی را از دانشگاه تهران گرفت، سه سال بعد بورس تحصیلی از مؤسسه فولبرایت دریافت کرد و به دانشگاه «استنفورد» آمریکا راه یافت و در رشته زیبایی‌شناسی درس خواند.


فعالیت شغلی

پس از بازگشت به ایران تدریس در هنرستان «هنر‌های زیبا» را آغاز کرد. او به‌سال۱۳۳۸ در دانشگاه تهران از اساتید رشته باستان‌شناسی و تاریخ هنر شد.


بیماری

سیمین بعد از تحمل بیست سال بیماری آنفلوآنزا غروب ۱۸اسفند۱۳۹۰ در خانه‌اش جان‌به‌جان‌آفرین تسلیم کرد.


اثر ماندگار

سَووشون (به‌فتح سین) که اثر ماندگار سیمین دانشور، پرفروش‌ترین و پرخواننده‌ترین رمان است، به زبان‌های مختلف دنیا ترجمه و تا سال۱۳۹۷، ۲۴ نوبت چاپ شد.